De laatste 70 km naar de grens waren ook niet gemakkelijk. Er was veel wind, die natuurlijk weer uit de verkeerde richting kwam; recht van voren. De wind wilde blijkbaar niet dat we naar Bolivia zouden gaan en wilde ons in Argentinië houden. Maar we zijn er gekomen.
Regelmatig zagen we onderweg kleine altaartjes, huisjes en soms hele gebouwtjes met picknickplaatsen en bbq, helemaal bedolven onder de rode versierselen en vlaggen. We vroegen ons af wat al dat rode nu te betekenen had en hebben het opgezocht. Het is een ode aan Gauchito Gil, een legende hier in Argentinië. Lees verder
Na weer een welverdiende rustdag in Tilcara was het tijd voor het laatste stuk naar de Boliviaanse grens. De eerste 65 km gingen allemaal bergop en waren dus zwaar. We zijn aangekomen in de plaats Abra Pampa, de laatste grotere plaats voor de grensplaats La Quiaca. Het is nu nog 70 km naar de grens, dus morgen hopen we die over te steken.
Na 2 dagen rust moesten we weer ‘aan de bak’. Want dat bleek het te zijn, de volgende 2 dagen werden weer erg zwaar. We moesten weer een heel eind omhoog, over een top heen. Dat betekende in 55 km 2200 meter omhoog en dat was zwaar. Lees verder
We zijn 2 dagen in Salta gebleven. De eerste om de ‘administratie’ wat bij te werken, de was te doen en lekker lui te zijn en de tweede om in de stad te kijken. Vanaf de camping konden we met de bus naar de binnenstad, dus dat was makkelijk. Op zich vonden we de stad niet veel bijzonders, het is een stad zoals zovelen maar wel met een mooie kerk aan het plein. Maar wij zijn dan ook geen stadsmensen. We hebben wel lekker op een terrasje gezeten en wat gegeten. Lees verder
Na 5 dagen San Pedro en in totaal bijna 3 weken niks/niet veel doen, was het tijd om aan de zware tocht over de Paso de Jama naar Argentinië te beginnen. De Paso de Jama is de grensovergang tussen de beide landen, maar om daar te komen moesten we 2 keer over een pas van meer dan 4800 meter heen. Net zo hoog als de Mont Blanc… Lees verder
Na 2 weken van niksdoen en 1,5 gezellige week bij Jan en Antonia was het toch weer tijd om te gaan. We hadden een busreis naar Calama geboekt, een reis van ongeveer 22 uur. Van daaruit moesten we dan nog met een andere bus naar San Pedro de Atacama. Omdat het zo’n lange reis was, hadden we de meest luxe stoelen geboekt, stoelen die je helemaal kunt omtoveren tot bed. Net als 1e klas in een vliegtuig. Lees verder
Op zondagavond zijn we in Santa Maria opgehaald door Jan en Antonia uit Santiago. We hebben hen ontmoet in het nationale park Los Alerces, in Argentinië (wij gingen naar het noorden, zij naar het zuiden). Ze nodigden ons uit om bij hen te logeren als we naar Santiago zouden willen. Het werd een gezellige avond. We hebben met z’n allen gegeten en het was al weer laat toen we vertrokken. De fietsen en alle tassen konden mooi in de achterbak van de pick up. Lees verder
Na een paar dagen Valparaiso was het tijd om verder te gaan. Het was nog maar 2 dagen fietsen naar San Felipe/Santa Maria. Eindelijk waren we daar dan. De dozen met tassen, banden en ander materiaal stonden al op ons te wachten.
Na de rustdag in Pichilemu zijn we in 2 dagen naar Valparaiso gefietst. Deze havenstad is gebouwd op 45 heuvels en is Unesco werelderfgoed. Lees verder