Het leven in Bolivia speelt zich grotendeels af op straat en op de (overdekte) markten. Daarnaast zijn er nog veel hele kleine winkeltjes die van alles en nog wat verkopen. Maar het belangrijkste product dat deze winkeltjes verkopen is; cocabladeren (ja, hier wordt ook cocaĆÆne van gemaakt). Zakken vol staan er de deuropeningen. Lees verder
De laatste 70 km naar de grens waren ook niet gemakkelijk. Er was veel wind, die natuurlijk weer uit de verkeerde richting kwam; recht van voren. De wind wilde blijkbaar niet dat we naar Bolivia zouden gaan en wilde ons in Argentiniƫ houden. Maar we zijn er gekomen.
Regelmatig zagen we onderweg kleine altaartjes, huisjes en soms hele gebouwtjes met picknickplaatsen en bbq, helemaal bedolven onder de rode versierselen en vlaggen. We vroegen ons af wat al dat rode nu te betekenen had en hebben het opgezocht. Het is een ode aan Gauchito Gil, een legende hier in Argentiniƫ. Lees verder
Na weer een welverdiende rustdag in Tilcara was het tijd voor het laatste stuk naar de Boliviaanse grens. De eerste 65 km gingen allemaal bergop en waren dus zwaar. We zijn aangekomen in de plaats Abra Pampa, de laatste grotere plaats voor de grensplaats La Quiaca. Het is nu nog 70 km naar de grens, dus morgen hopen we die over te steken.
Na 2 dagen rust moesten we weer āaan de bakā. Want dat bleek het te zijn, de volgende 2 dagen werden weer erg zwaar. We moesten weer een heel eind omhoog, over een top heen. Dat betekende in 55 km 2200 meter omhoog en dat was zwaar. Lees verder
We zijn 2 dagen in Salta gebleven. De eerste om de āadministratieā wat bij te werken, de was te doen en lekker lui te zijn en de tweede om in de stad te kijken. Vanaf de camping konden we met de bus naar de binnenstad, dus dat was makkelijk. Op zich vonden we de stad niet veel bijzonders, het is een stad zoals zovelen maar wel met een mooie kerk aan het plein. Maar wij zijn dan ook geen stadsmensen. We hebben wel lekker op een terrasje gezeten en wat gegeten. Lees verder
Na 5 dagen San Pedro en in totaal bijna 3 weken niks/niet veel doen, was het tijd om aan de zware tocht over de Paso de Jama naar ArgentiniĆ« te beginnen. De Paso de Jama is de grensovergang tussen de beide landen, maar om daar te komen moesten we 2 keer over een pas van meer dan 4800 meter heen. Net zo hoog als de Mont Blancā¦ Lees verder
Na 2 weken van niksdoen en 1,5 gezellige week bij Jan en Antonia was het toch weer tijd om te gaan. We hadden een busreis naar Calama geboekt, een reis van ongeveer 22 uur. Van daaruit moesten we dan nog met een andere bus naar San Pedro de Atacama. Omdat het zoān lange reis was, hadden we de meest luxe stoelen geboekt, stoelen die je helemaal kunt omtoveren tot bed. Net als 1e klas in een vliegtuig. Lees verder