Tegenwind, walvissen en vriendelijke mensen langs de Pacific Coast

En toen waren we dus echt onderweg; een nieuw land, nieuwe ervaringen. De volgende echte stop op onze route was San Francisco, dus daar richtten we ons op. Het duurde niet lang voor we onze eerste lekke band hadden. De oorzaak was een grote spijker waar geen band tegen bestand was. Gelukkig konden we de band verwisselen terwijl we van een mooi uitzicht konden genieten.

We waren al vaak in Amerika geweest, maar nog nooit op de fiets. Alles is gemaakt op autorijden, dus het was afwachten hoe het zou zijn om te fietsen. Je mag namelijk niet op alle (snel) wegen fietsen, dus moet je een andere route zoeken die op hetzelfde punt uitkomt.

In de steden waren er wel allemaal fietsroutes die bij de verboden wegen langs gingen. Dat was makkelijk. Daarna konden we meestal weer gewoon op de weg fietsen. Soms was het alleen even zoeken naar de juiste route door een plaats.

We volgden in principe de Pacific Coast Route, maar soms weken we daar van af. Het is op zich wel een mooie route, op enkele saaie stukken na. Je rijdt veel langs de kust, met groene heuvels en bos aan de andere kant. In het zuiden zijn er grote, witte stranden en meer naar het noorden wordt het rotsachtig. En we moesten over een marinebasis. Ook zijn er enorme stukken landbouwgrond waar onder andere aardbeien gekweekt worden. De heerlijke geur van die aarbeien achtervolgde ons steeds.

Je moet door de stad LA, wat een gigantisch stuk is. Als je aan de rand begint ben je aan het eind van de dag aan de andere kant. Aan de noordkant van LA fiets je langs de beroemde stranden van Venice Beach en Santa Monica met de beroemde pier.

Het viel ons op dat er enorm veel zwervers in de parken bij die stranden ‘woonden’. Verder naar het noorden zijn de rijke plaatsen Malibu en Santa Barbara (erg leuk). De enorm dure auto’s vlogen ons daar om de oren; met een Porsche ben je daar niks bijzonders. De vele Ferrari’s, Maserati’s en andere exotische auto’s toonden aan dat dat inderdaad een rijke buurt is.

Een stukje na Santa Barbara gaat de weg het binnenland in en vanaf waar je weer bij de kust komt wordt het erg mooi. Het wordt erg heuvelachtig met steile rotswanden richting de zee en de uitzichten zijn prachtig. Vooral rond Big Sur is het prachtig. Daar is een bos met enorme Redwood bomen waartussen we gekampeerd hebben.

Toen we bij Big Sur waren kwam daar de Ronde van California langs; een profronde met onder andere Laurens ten Dam (de enige die wij herkenden). Leuk om te zien, ook al waren ze heel snel voorbij.

Op een nacht in LA na hebben we elke nacht gekampeerd. Langs de kust zijn veel campings omdat er veel parken (state parks) zijn en bij vele daarvan is een camping. Als je lopend of op de fiets bent, kun je een hiker/biker plek krijgen. Die zijn (veel) goedkoper dan een gewone plek. Niet altijd de mooiste plekjes, maar dezelfde faciliteiten als de anderen en voor weinig geld een overnachting. En een plek om andere fietsers te ontmoeten. We hadden al lang geen fietsers meer gezien, maar deze route is erg populair en dus ook druk. Ook op de campings stonden meestal meerdere fietsers. Op een van de campings hadden we een prachtige plek. We zagen walvissen en dolfijnen langs zwemmen en de zonsondergang was prachtig.

Op de camping in de plaats Lompoc waren ook nog 2 andere fietsers; een Canadees die naar het zuiden gaat en de Duitser Bernd die vanaf Florida was gefietst en ook naar het noorden ging. Het was al laat toen ze (onafhankelijk van elkaar) aankwamen, dus we hebben niet heel lang gepraat. De volgende morgen was Bernd al heel vroeg op en vertrok ook vroeg. Wij gingen later weg, maar op een gegeven moment haalden we hem in. De rest van de tocht naar San Francisco hebben we met hem gefietst en dat was erg gezellig.

We hebben samen gefietst, gekampeerd, kampvuren gemaakt, gekookt, walvissen, dolfijnen en olifantzeehonden gezien en elkaar uit de wind gehouden. Want die wind was er natuurlijk nog steeds. Een dag zonder tegenwind lijkt voor ons niet mogelijk te zijn. Een van de laatste dagen kwamen we er zelfs nauwelijks tegenin. De laatste dag hebben we afscheid genomen van Bernd omdat hij die dag in San Francisco moest zijn omdat zijn vriendin daar aan zou komen. Hij vertrok die dag dus al vroeg omdat ook toen de wind weer om ons heen raasde. Wij hadden geen haast, maar zijn achteraf ook diezelfde dag in de stad aangekomen omdat de wind een heel eind was gaan liggen. Daar hebben we nog een keer samen gelunched voordat hij en zijn vriendin in hun huurauto stapten om de staat verder per auto te verkennen.

2 gedachten over “Tegenwind, walvissen en vriendelijke mensen langs de Pacific Coast

  1. FYI: The photo of Ruby’s Diner in Laguna Beach, CA: There is a Catholic school right above the hill…that is where our daughter went to school. 🙂 Continue having fun and save journeys.

  2. I got the pleasure of meeting both of you while riding from Half Moon Bay to Santa Barbara around the first of May. The picture of “Camping at the Beach” is still one of my favorites. I hope the heads winds the next day weren’t too bad going up the 7 degree hills!! I look forward to future travels, hope to see you two again! May God be with you and the wind at your back!!

Laat een antwoord achter aan Ed and Mollie Clough Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *