Toen we op het punt stonden uit Cochrane te vertrekken, kwam Pablo ineens de camping op! Wat leuk om hem weer te zien! Sinds Puerto Natales hadden we hem niet meer gezien en we hadden ons al vaak afgevraagd waar hij zou zijn. Hij was in Torres del Paine geweest en had daar 10 dagen gewandeld. Daarna was hij weer verder gegaan, maar hij had het heel zwaar gehad mede door de hele harde wind. Hij had daarom een heel stuk gelift en daarom had hij ons nu weer bijgehaald. Hij was onderweg Mel, Chris, Gijs, Karen en de 2 Zwitsers tegengekomen. Ze hadden dezelfde boot over Lago O’Higgins genomen. Mel en Chris waren nog wel veel achter ons en Gijs en Karen iets minder ver. Benieuwd of en waar we hen weer zien. Pablo was toe aan rust en veel eten, dus hij wilde ongeveer 2 dagen in Cochrane blijven.
Wij vertrokken vol goede moed uit Cochrane, richting het volgende plaatsje Puerto Bertrand ongeveer 50 km verderop. Dat zouden we toch moeten kunnen halen. Maar die moed was weer snel op. Weer was de weg slecht en ging bijna alleen maar omhoog. Zo nu en dan een stukje naar beneden, maar dan al snel weer omhoog. En het was bloedheet. De thermometer liep al weer snel richting de 40 graden. Ook was de omgeving deze keer niet zo heel interessant. Droge woestijnachige omgeving. Geen schaduw te bekennen om even in uit te rusten en wat te drinken en/of te eten. De hele dag in de brandende zon. Van een stel uit Canada hadden we gehoord dat ongeveer 5 km na het volgende plaatsje, Puerto Bertrand, een camping zou zijn. Daar maar naar op zoek dus.
Met een gemiddelde van ongeveer 9 km/u, werd het weer een lange fietsdag. Toen we eindelijk bij Puerto Bertrand waren, hoopten we de camping snel te zien. Maar eerst moesten we natuurlijk nog een heuvel over… Toen we het bord van de camping zagen, bleek het nog een heel eind van de weg te zijn. Daar hadden we geen zin in, dus hebben we de tent opgezet naast de rivier. Mooi plekje, maar heel veel knutjes. Snel de tent in dus.
De volgende dag door naar Puerto Rio Tranquilo, weer ongeveer 60 km en weer een lange en hete dag. Ook deze dag geen uitzondering op de weg; slecht en veel heuvels. Maar dit stuk was iets minder steil dan de stukken er voor. De omgeving was wel weer mooi; heuvels, besneeuwde bergen in de verte en hele mooie, azuurblauwe meren in de diepte. Het waaide niet, dus die meren waren spiegelvlak. Heel bijzonder, dat hebben we nog niet vaak gezien. Maar dus weer erg heet. Bij de rivier onze shirts in het water gedompeld en weer aangetrokken. Was heerlijk koel.
Onderweg nog wat gekookt omdat we honger hadden. Een plekje in de schaduw en bij een riviertje gezocht en daar een tijdje gezeten. Weer afgekoeld in het water en ook de shirts weer nat gemaakt. Toen konden we de laatste 15 km wel weer aan. Eindelijk kwamen we in het dorp aan. De camping gezocht die ons was aangeraden door collega-fietsers. Toen we daar aankwamen zagen we er vast zo oververhit en moe uit dat we meteen een ijskoud flesje water (uit de vriezer) kregen. Heerlijk koel! Ook nu weer een gemiddelde van ongeveer 10 km/u, dus weer niet bepaald een snelheidsrecord…
We wisten van te voren al dat we minimaal een dag wilden blijven en dat hebben we dus ook gedaan. De kleren roken niet bepaald fris na al dat zweet en stof, dus die konden wel een opfrisbeurt gebruiken. Een van de luchtbedden loopt langzaam leeg, dus daar moet een gaatje in zitten dat we op wilden zoeken (maar niet hebben gevonden) en we wilden gewoon weer lekker niks doen. We hebben heerlijk bij het meer gezeten en Ronnie heeft zelfs gezwommen. Het water was lekker verfrissend. Soort strand-idee.
We zijn nog maar een dag gebleven en hebben een toeristische attractie hier bezocht; grotten van puur marmer (Capillas de Marmol). Heel apart en bijzonder om te zien. Binnenin zijn allemaal verschillende kleuren en vormen. De rest van de dag niks gedaan omdat Ronnie niet fit was. Daarnaast is het ook veel te heet om iets/veel te doen. Het is hier nog nooit zo heet geweest (rond de 40 graden); wij mazzel…. De bedoeling was om morgen weer verder te gaan, maar eerst moet hij weer wat zijn opgeknapt.
Hoop dat Ronnie al weer wat opgeknapt is. Blijft apart dat what’s app-en, alsof je nog gewoon in NL bent. Nu weet ik ook waar je was toen we aan het ‘kletsen’ waren. Gesellie. Ziet er idd errug droog uit. Maar fantastische meren, bergen en vooral de kleuren ook. Wauw!
Kun je dat water uit de bergen gewoon drinken??
Jullie 40 graden, hier ’s nachts bijna -10, ‘klein’ verschilletje van zo’n 50 graden …
Succes maar weer.
Groetjes, Beate
PS Wat is je haar lang 😉
Hallo Doortrappers, we hebben jullie zo’n beetje gevolgd de laatste weken en we moeten zeggen; petje af. Ondanks de prachtige omgeving (mooie foto’s !) blijkt uit de reisverslagen dat het meer is dan een rondje Heidemeer. Omstandigheden als regen,harde wind en heuvels cq bergen, hebben veel invloed op de voortgang. De temperatuur is idd wel vrij hoog en dat is wel lekker, maar ook niet altijd prettig ! In ieder geval een ongelofelijke ervaring tot nu toe en nog maar een beginnetje op wat er nog gaat komen . Ons was idd ook opgevallen dat jullie in ieder geval niet vereenzamen, want er zijn nog plenty anderen mensen die in dezelfde richting fietsen. Gaan die ook allemaal naar Prudhoe Bay ?? Ha ha, Dan wordt het nog druk in Alaska ! Toch nog veel plezier toegewenst, geniet van alles wat jullie zien en meemaken en maak af wat jullie begonnen zijn. Groeten van De Wimpel 1.
Hey Wimpel 1! Bedankt voor jullie reaktie. Leuk dat jullie ons volgen. Gelukkig is het inmiddels wat afgekoeld en is de temperatuur zeer acceptabel. Nog steeds niet weer regen gehad (ff afkloppen…). We zijn nu weer even in de bewoonde wereld met een hele grote supermarkt. Eigenlijk nooit beseft hoe makkelijk en handig dat is…! Allemaal lekkere dingen te koop! Maar morgen gaan we weer verder, terug naar de kleine dorpjes en even zo kleine winkeltjes. Groeten uit Coyhaique.