Na een rustdag gingen we weer verder naar het noorden. Via een hele mooie, niet zo zware speciale fietsroute naar Voss. Van daaruit moesten we wel weer omhoog,  naar ongeveer 1000 meter. We kwamen langs skigebieden en het duurde niet lang voor we weer langs sneeuw ijs fietsten.

Na nog een wat kortere, niet zo zware dag kwam de echte uitdaging. We wilden over de Sognefjell weg naar de andere kant van de bergen. Die weg is de hoogste van Noord Europa, en dat betekende dat we vanaf zeeniveau naar 1434 meter moesten. Het was eigenlijk 1 lange klim tot 1300 meter, daarna ging het langzaam verder. Weer een wereld van sneeuw en ijs. Bij de top is een zomerski centrum waar ze cross-country skien (langlaufen) en het was er heel erg druk. Er bleek iets als een trainingsweek te zijn van het Noorse jeugdteam. De afdaling naar Lom was lang en geleidelijk en het werd gelukkig ook steeds warmer.

Vanuit Lom fietsten we door een vallei met boerderijen en toen klom het weer naar 900 meter. Daar namen we een afslag naar de Gamle Strynefjellet, een prachtige en grotendeels onverharde weg tussen rotsen, sneeuw en ijs. De weg ging heel langzaam nog iets omhoog, maar dat was nauwelijks merkbaar.  Vlak voor de afdaling was weer een zomerski gebied, hier waren veel mensen aan het snowboarden. En het was er koud! De afdaling was spectaculair, de ene haarspeldbocht na de andere! Het leek nooit weer op te houden, we gingen van 1100 meter naar zeeniveau in maar een paar kilometer. Het laatste stuk naar Stryn was zo goed als vlak en ging weer langs een fjord.

Vanaf hier gaan we langs de kust naar beneden, naar Bergen.