Mooi/ beautiful

Toen we in Anchorage waren dachten we dat we van Seattle naar huis zouden kunnen/moeten vliegen omdat we dachten dat we geen tijd genoeg zouden hebben om verder naar het zuiden, bijvoorbeeld naar San Francisco, te fietsen. Maar toen we al vrij snel door Canada waren, besloten we dat we toch maar vanuit San Francisco naar huis zouden vliegen. Een mooie stad om onze reis te eindigen en dan konden we alsnog het stuk kust fietsen dat we op de heenreis hadden gemist omdat we een auto hebben gehuurd. Maar dan nu van de goede kant; met de wind in de rug.

Vanuit Bellingham was het een paar dagen fietsen tot we echt bij de kust waren. In de plaats Seaside zijn we een dag gebleven en hebben we (nogmaals) berekend hoe lang we er over zouden doen om in San Francisco te komen. Dat zouden we prima moeten kunnen redden en dan konden we het ook nog rustig aan doen. We boekten dus alvast de tickets.

Gaandeweg kwamen we er achter dat we wel heel veel tijd hadden om in San Francisco te komen en dat we het dus wel heel rustig aan konden gaan doen. Dat was even een omschakeling; van dagen van minimaal 100 km naar dagen van rond de 40 tot 60 km en ook nog veel ‘vrije’ dagen daar tussenin. Maar toch wel een mooie manier om deze reis af te sluiten, met een beetje een vakantiegevoel. De route ging vanuit Bellingham, in de staat Washington, naar de kust en van daaruit langs de kust door Oregon en Noord Californie.

De kust van Oregon was echt prachtig; heel wisselend met enorme zandstranden, rotsige kliffen en duinen. We hadden al van veel mensen gehoord dat het daar heel mooi moest zijn, maar dat hadden we al vaker over plaatsen gehoord en dan viel het vaak wat tegen. Maar deze keer niet, het bleek echt mooi te zijn.

Door de korte dagen en de vele ‘vrije’ dagen hadden we veel tijd om om ons heen te kijken en uitstapjes te maken. Het fietsen in Oregon was best relaxed; er waren wel veel heuvels, maar die waren niet steil en over het algemeen ook niet heel lang. We hebben wel veel strand gezien, maar toch bleef het mooi. Het weer was heel wisselend; een paar dagen prachtig, zomers weer en daarna weer een paar dagen mist. Gelukkig deed de wind wat hij moest doen, hij blies meestal uit het noorden dus hadden we wind mee.

Zodra we de grens van Californie over gingen werden de heuvels ook steiler en langer. Dat was dus weer even wennen. Aan de noord Californische kust is een gebied met allemaal Redwood bomen. Dit zijn gigantische bomen die wel 100 meter hoog en 2000 jaar oud kunnen worden. Ook al zijn vroeger heel veel van die bomen gekapt, er zijn nog steeds hele bossen van over. Prachtige, indrukwekkende en gigantische bomen die er voor zorgen dat je je als mens heel nietig voelt.

Wij waren erg blij met de schaduw van de bomen, want het was erg heet toen wij daar waren. De volgende dag was het zelfs net of we weer terug in Mexico waren, zowel door de omgeving als door de hitte. Helaas was die hitte weer voorbij toen we weer bij de kust kwamen; samen met ons kwam ook de mist weer terug. Dat duurde een paar dagen en toen werd het weer mooi weer.

Langs de kust fietsten we verder naar het zuiden; San Francisco kwam steeds dichter bij. De Californische kust is veel droger dan de kust in Oregon. Hele droge grond en veel veeteelt. Californie heeft dan ook al jaren te kampen met erge droogte.

De laatste nacht kampeerden we vlak bij de stad, op Angel Island, een eilandje in de baai. We hadden een prachtig uitzicht op een deel van de stad en de Bay Bridge. Het was een aparte dag; de laatste dag echt fietsen, de laatste keer de tent opzetten en inrichten en de laatste keer koken op ons brandertje. En dat alles met bijna uitzicht op het vliegveld van waar we zullen vertrekken, dat ligt aan de andere kant van de Bay Bridge.

Dat was ook het einde van het fietsen omdat we de volgende dag alleen maar met een veerbootje naar de stad hoefden en van daaruit een paar km naar het huis van  Erik en Lindsey, waar we in mei ook waren en we nu gelukkig weer terecht konden. Op 16 oktober, precies 22 maanden en 28.505 km nadat we Ushuaia hadden verlaten, kwamen we bij hun huis aan. Nu restten slechts nog een paar dagen voordat we weer naar huis zouden vliegen.

Inmiddels zijn ook die dagen al weer voorbij en komt de realiteit wel heel dicht bij. We hebben nog wat kilometers door de stad gefietst en uiteindelijk is de teller blijven steken op 28.558 km. Bijna alles is ingepakt en de fietsen zitten in de dozen. Morgen (woensdag 22 oktober) vliegen we naar huis vanaf Oakland airport, 22 maanden en 11 dagen nadat we ons huis verlieten. We hopen op de 23e, om 21:00 uur, lokale tijd, op Schiphol te landen.