We waren vast van plan om vanuit Banff (verder) naar het zuiden te gaan, naar Waterton National Park en dan de grens met Amerika over te steken om dan via Glacier National Park naar de kust te fietsen. Maar zoals al zovaak is gebeurd, zijn we van plan veranderd.

We besloten dat het een mooiere route zou zijn om door Canada naar de kust te fietsen en dan naar het zuiden, naar Vancouver. Ook wilden we wel graag weer naar Bellingham om Janiene en Katie weer te zien. Consequentie daarvan was wel dat we dan dwars door Vancouver moesten…

De route was inderdaad prachtig. Vanuit Banff moesten we op een regenachtige dag weer terug naar Lake Louise. Het regende en het was erg koud, boven in de bergen lag zelfs al een klein laagje nieuwe sneeuw. Een week later sneeuwde het in die hele regio, in Banff werd 20-30 cm voorspeld.

Via het mooie Yoho National Park naar Golden, waar we bij een hostel konden kamperen. Ook nu weer regenachtig weer en we besloten een dag te blijven. Daar kwam ook de Engelsman Rob en die is een paar dagen met ons meegefietst (of wij met hem). Vanuit Golden een lange klim omhoog, naar Rogers Pass en toen alles naar beneden, naar Revelstoke; 150 km in 1 dag. We waren weer uit de bergen, maar de heuvels bleven. Over heuvels, langs meren en veel in de regen kwamen we in Kamloops aan. We waren nat en koud en er was geen (geschikte) camping in de buurt, dus maar in een hotel gegaan. Heerlijk luxe voor 1 nacht.

1 2 ►

In Kamloops afscheid genomen van Rob. Hij ging naar het zuiden, rechtstreeks naar Vancouver en wij gingen verder naar het westen en dan pas naar Vancouver in het zuiden. Bij Kamploops veranderde alles. Het weer werd prachtig; lekker warm en zonnig en de omgeving veranderde radicaal. Ineens waren we weer in de woestijn, het was alsof we terug waren in Mexico! Dat deel van Canada is woestijnachtig en dus heel anders dan je zou verwachten. De weg was heel erg druk tot Kamloops, maar ook dat veranderde. Het werd heerlijk rustig op de weg, met zo nu en dan wat vakantieverkeer.

Na het dorpje Lillooet kwam weer een lange klim; meer dan 1000 meter omhoog. Weer een prachtig stuk door de bergen. Toen volgde een afdaling naar Pemberton; dezelfde meer dan 1000 meter weer omlaag, maar dan in 14 km! Een hele steile en bochtige afdaling, soms zelfs 15%. We waren blij dat we er niet van die kant bij op hoefden te fietsen!

Na Pemberton kwamen we in Whistler, al weer een jet-set ski dorp. We waren er al eerder geweest, een keer in de zomer en een keer in de winter. Maar het was toch anders om daar nu op de fiets te zijn. We zagen de pistes waar we op onze snowboards vanaf zijn gegaan. In de zomer is het mountainbiken dat de klok slaat. Er is een heel bikepark waar de durfallen stunten en over de grote jumps springen.

Na een dag van het prachtige weer genieten in het gezellige, maar erg toeristische Whistler was het tijd voor Vancouver. Een dag om er te komen en bijna een hele dag om er doorheen te komen! We hadden goede aanwijzigingen gekregen van Tony, de Warmshowers waar we logeerden in North Vancouver, maar het was een hele tocht! De grens met Amerika is aan de zuidkant van de stad (en zijn voorsteden) en we waren 80 km en heel veel uren verder toen we eindelijk bij de grens kwamen! Om door zo’n stad te fietsen moet je de snelwegen vermijden, want daar mag je niet op fietsen wat dus automatisch betekent dat je een hele omweg moet maken. We waren erg blij toen we eindelijk bij de grens waren en we konden beginnen aan het laatste stuk naar Bellingham. Toen we daar aankwamen was het al laat, maar we waren blij dat we het voor het donker hadden gehaald.We hebben een leuke tijd gehad in Canada en een prachtige route gefietst, wel 1 van de mooiere routes van deze reis, en we hebben hele vriendelijke mensen ontmoet.

Linda’s fiets had wat onderhoud nodig; er moest een nieuwe trapas in. Janiene had al een afspraak geregeld bij een fietsenwinkel en ze hadden het juiste onderdeel gelukkig ook op voorraad. Dus de volgende dag was de fiets ook weer klaar. Goed geregeld!