Na weer een gedwongen rustdag door slecht weer, hebben we een uitstapje gemaakt naar de volgende vulkaan; Lonquimay. Het dorp ligt op ongeveer 950 meter en we moesten omhoog naar 1815 meter, waar een wandeling naar een zijkrater van de vulkaan begon. De vulkaan is voor het laatst uitgebarsten in december 1988 en op 1e kerstdag van dat jaar was er een 2e uitbarsting uit deze zijkrater.
De hele 21 km naar het begin van de wandeling was heuvelop. Het eerste stuk ging door bos, maar de laatste 5 km fietsten we door een soort duin- en maanlandschap; helemaal kaal en zwart van de lavastenen en lavazand. En het bleef maar omhoog gaan.
De wandeling was maar 3 km en niet erg zwaar, maar we moesten wel een steil stuk omhoog krabbelen over losse stenen en zand. Toen kwamen we bij de krater. Die was best diep en er zaten grote scheuren in. Wel een heel raar idee dat daar ooit een groot gat met borrelende en kokende lava was. De lavastroom was nog goed te zien. We hadden daar ook een prachtig uitzicht op de omgeving; aan beide kanten van het lavaveld was het weer groen en bergachtig.
Jullie hoeven geen spijt te hebben van dit tripje naar de vulkaan, geweldig wat een prachtig gebied.
Ik kan me voorstellen dat je door dit natuurgeweld je ontzettend nietig gaat voelen.
De foto’s laten dit in ieder geval wel zien.
In ieder geval sliepen jullie wel veilig met de waak lama’s voor de tent. Ik zou ze maar meenemen!!!.
Liefs.
Hoi, Mooie verre reizen, maar het is wel de bedoeling dat jullie wat opschrijven. Nu weten we niet of je op een berg met vulkaan zit of ergens in een immens mooi dal.
Veel plezier en we zien het nieuws tegemoet. groet de windjes en beppe.