Gister voor het eerst een stukje gefietst. Een soort oefenrondje. We zijn naar het Nationaal Park Tierra del Fuego gefietst, hier ongeveer 25 km vandaan. Het grootste deel van de weg was onverhard en het ging aardig heuvel op/heuvel af. Een goede oefening dus. Het is daar prachtig; meren, riviertjes, besneeuwde bergen, bossen en het Beagle kanaal. We zijn naar het eind/begin van de weg (en de wereld!), Ruta 3, gefietst, dat is het begin van de weg die helemaal naar Buenos Aires gaat. Dat is zo’n 3800 km. Hij begint dus helemaal in het zuidelijkste puntje van het land. Van daaruit is het veel minder ver naar de Zuidpool, dat is maar 1000 km. We hebben daar wat rondgekeken, van de uitzichten genoten, foto’s gemaakt en wat gedronken in een restaurant. Het weer was super, wel bewolkt maar zo nu en dan kwam de zon er door. Hebben nu zelfs de zon in het gezicht.

Het was maar goed dat we dit oefenrondje gedaan hebben, want Linda haar fiets schakelde niet goed. Wat we ook deden, het wilde niet. Was de ene versnelling goed, dan deed een andere het niet meer. Steeds weer stoppen, fiets op de kop en opnieuw proberen, maar het lukte niet. Uiteindelijk is het gelukkig toch gelukt, door aan een ander schroefje te draaien waar je eigenlijk niet aan hoort te zitten. Nu is het goed, dus ook dat is weer opgelost.