Klik hier voor het eerste deel; Zweden
In Røros werden we bijna uit de tent geblazen en gespoeld door de harde wind en regen, maar de volgende dag was het al een stuk beter weer. Het was alleen erg koud door de harde, ijzige wind. Vanaf daar begon eigenlijk ook de terugreis, aangezien we weer naar het zuiden zouden gaan.
We zochten weer zo veel mogelijk de onverharde paden op en ook hier lukte dat prima. Het fietsen was wel wat zwaarder dan in Zweden, maar dat hadden we ook verwacht. Daarom in Zweden langere dagen zodat we het in Noorwegen wat rustiger aan konden doen en van die prachtige natuur en omgeving konden genieten.
Via een grotendeels onverharde route, waarvan deels een oude tolweg, kwamen we in Alvdal. Daarna een korte dag met een stuk (onverwacht) mountainbiken omdat het pad dat we wilden fietsen een mountainbikeroute bleek te zijn, omdat we een mooie kampeerplek op een hoogvlakte langs weer een oude tolweg vonden.
In Otta hadden we weer een rustdag, ook omdat er voor die middag heel veel regen was voorspeld. Dat klopte inderdaad. Maar de dag erna was het weer droog, dus gingen we vol goede moed weer verder, richting de 2 beroemde oude onverharde tolwegen Jotumheimvegen en Peer Gynt vegen. Deze wegen gaan dwars door de natuur en hoogvlaktes en we moesten een heel stuk omhoog. We reden over een prachtige asfaltweg, waarbij we steeds hoger kwamen en ook weer steeds dichter bij de sneeuw. We kwamen daar ook op het hoogste punt van deze reis, op 1389 meter hoogte.
Op beide onverharde routes vonden we een mooie kampeerplek, bij het water, dus daar zetten we de tent op en genoten van de omgeving. Het bleef heel hard waaien, dus het bleef ook koud. We hadden de handschoenen en mutsen dus toch niet voor niks meegenomen. Ook de regenpakken kwamen goed van pas, ook al regende het niet.
Peer Gynt vegen eindigde met een hele lange afdaling, van 1000 meter hoogte naar 200 in 20 km. Hoe lager we kwamen, hoe warmer het werd. We wilden naar de plaats Dokka, maar er bleek nog een enorme klim te zijn. Uiteindelijk was het 750 meter klimmen in 9,5 km, waarvan 500 meter in de eerste 4,5 km. Een mevrouw vertelde ons dat de Noorse wielrenner Boasson Hagen uit het dorp vlakbij komt en dat hij die klim altijd als trainingsklim gebruikte. Nou, dat is een pittige trainingsklim! Gelukkig werd het na de top beter; nog wel een aantal heuvels, maar daarna ging het vele kms naar beneden tot Dokka. Weer een prachtige onverharde route waar we bijna niemand anders zagen. En prachtig weer!
Vanuit Dokka via Sundvollen naar Oslo. Van Sundvollen naar Oslo weer een mooie onverharde route door het natuurgebied ten noorden van Oslo. We hadden nog 1 dag over, want de boot terug naar Frederikshavn vertrok de avond erna. We hadden dus nog een hele dag om alles wat schoon te maken, op te ruimen en van het prachtige weer te genieten. Want het was inmiddels al een paar dagen zomers weer; heerlijk warm en zonnig.
De boot vertrok om 19:30 en we kwamen de volgende ochtend om 7:15 aan in Frederikshavn. We hebben alles in de auto geladen en zijn naar huis gereden. Daar deden we 3 uren langer over dan gepland, vanwege druk verkeer en files.