De zomer is weer aangebroken, dus weer hoog tijd voor vakantie! Het was nog best moeilijk om een bestemming te kiezen, er zijn zo veel mogelijkheden. Maar omdat we maar 3 weken hadden, wilden we niet heel ver weg en we wilden een makkelijk te bereiken bestemming. We besloten te gaan fietsen in Noorwegen als het weer daar goed zou zijn. Zo niet, dan was het plan om de racefietsen mee te nemen en te gaan fietsen in Frankrijk.

Het werd Noorwegen. Het weerbericht was goed genoeg om te besluiten om daar naartoe te gaan. Dus pakten we onze spullen in de tassen en laadden de fietsen en de tassen in de auto om naar Denemarken te rijden. Daar, in Hirtshals, konden we de auto achterlaten bij een hotel en op de boot naar Noorwegen stappen. We besloten te beginnen in Stavanger en na 3 weken te eindigen in Bergen om van daaruit de boot weer terug naar Hirtshals te nemen.

De reis naar Stavanger ging voorspoedig, het was een nachtboot dus we kwamen ’s ochtends vroeg aan bij Stavanger. We zaten al om ongeveer 7 uur op de fiets en het was prachtig weer. Eerst naar het centrum van de stad om van daaruit weer een boot te nemen. We kwamen tussen de middag aan bij de camping bij de bekende rots Preikestolen en besloten om maar meteen de wandeling naar de duizelingwekkende hoge rots te maken. De rots heeft een loodrechte muur van ongeveer 600 meter. Als je er bovenop staat, zie je 600 meter onder je het Lysefjord. Erg indrukwekkend.

De volgende dag met spierpijn van het wandelen weer op de fiets. We hoefden niet heel ver, want we moesten weer met een boot. Deze keer naar het plaatsje Lysebotn, helemaal aan de andere kant van het fjord. We moesten een tijd op de boot wachten, maar het was nog steeds prachtig weer dus konden we lekker in de zon zitten. Op de camping in Lysebotn de tent opgezet en ons voorbereid op de zware klim van de volgende dag.

En dat werd inderdaad een zware dag! Het begon met een klim van haarspeldbochten van ongeveer 10 km met een stijgingspercentage van gemiddeld 10%. Er leek geen einde aan te komen. We moesten van 0 meter naar 930 meter. En dat was nog maar het begin! Het leek nooit te gaan dalen, het bleef maar op en neer gaan. Het was wel prachtig daarboven; sneeuw en ijs. Eindelijk ging het dan toch naar beneden, maar daarna volgde nog een hele lange klim. Deze keer tot 1050 meter. Na nog wat heuvels ging het toen eindelijk toch naar beneden. Na 74 hele zware kilometers en bijna 2000 hoogtemeters waren we beneden.

1 2 ►

De volgende dag was het weer totaal anders. Het was grijs en miezerig en de zon was ver weg. Weer moesten we veel klimmen en minder afdalen. In het wintersportdorpje Hovden mochten we opwarmen bij het VVV kantoor en kregen we lekkere warme koffie/thee. Toen we aan het eind van de dag op een camping kwamen, vond de mevrouw het zo sneu voor ons dat ze ons veel korting gaf op een huisje zodat we niet hoefden te kamperen. Dus zaten we ’s avonds lekker warm bij de kachel in ons huisje.

Donderdag stond er weer heel veel klimmen op het programma. De dag verliep niet zoals we hadden gepland. Het begon al met de regen die gestaag naar beneden viel. Toch maar weg, in de hoop dat het beter zou worden. We klommen hoger en hoger en kwamen op 1000 meter hoogte in een prachtige, spookachtige wereld van sneeuw, ijs en mist. Erg mooi, maar ook nogal koud. Toen kregen we een probleem. Er waren 2 hele lange tunnels waar je niet doorheen mag fietsen. Er zijn weggetjes omheen, dus begonnen we daar vol goede moed aan. Dat duurde niet lang! Na maar een klein stukje was de weg onder de sneeuw. We hebben de fietsen er een voor een doorheen gesleurd en konden weer een heel klein stukje verder tot de volgende sneeuwblokkade. We hebben het nog een heel stuk geprobeerd, maar na elk heuveltje bleek de weg nog veel verder bedekt te zijn met sneeuw. Dus moesten we terug, het was gewoon niet te doen. Ongeveer 7 km terug was een hotel/restaurant waar we eerder al hadden gezeten om wat op te warmen. Daar zijn we maar naar terug gegaan, om om hulp te vragen. Het bleek dat er een half uurtje later een bus zou komen, dus we konden vragen of we mee mochten. Gelukkig mocht dat, ookal had de chauffeur niet zo heel veel zin in het gedoe met de fietsen in de bus. Maar na wat lief vragen en benadrukken dat wij geen alternatief hadden, konden we alles dan toch in de bus laden. Toevallig ging die bus door beide lange tunnels, en daarna konden we weer uitstappen en verder fietsen. Alles ging vanaf daar naar beneden, dus dat was goed fietsen!

Zo kwamen we toch nog aan in het dorpje Odda, waar we ook hoopten aan te komen. Een rustdag hier voor de administratie en de was en dan morgen weer verder naar het noorden. We kregen ook nog bezoek vandaag; Vincent en Jeanette (ontmoet in Nieuw Zeeland) zijn ook in Noorwegen en kwamen ons bezoeken vandaag. We hebben een gezellige dag gehad en zijn geeindigd met een bbq.