Honduras in woord en beeld

In 1,5 dag zijn we door Honduras gefietst. We hadden niet veel goede dingen over Honduras gehoord; het zou er niet veilig zijn. Winkels zouden al om een uur of 4 ’s middags dicht gaan omdat het niet veilig zou zijn om daarna nog over straat te gaan. En de mensen zouden openlijk met wapens over straat lopen. Vlak voor de grens had Linda weer een lekke band die vervangen moest worden en toen we langs de kant van de weg stonden werden we ook nog eens door een lokaal iemand gewaarschuwd dat het niet veilig was om daar te staan. We wisten dus niet zo goed wat we moesten verwachten, maar wel dat we goed op moesten letten en op onze spullen moesten passen.

Eigenlijk is Honduras ons 100% mee gevallen. De mensen waren over het algemeen heel vriendelijk; heel veel mensen zwaaiden, riepen gedag, ze waren aardig en we zagen veel lachende gezichten. Er zal ongetwijfeld heel veel waar zijn van de verhalen over de onveiligheid in het land, maar wij hebben daar gelukkig niks van gemerkt. Ook ’s avonds op straat in de enige plaats waar we overnacht hebben, San Lorenzo, viel het ons reuze mee. Ook ging niet alles al vroeg in de middag dicht. De enige wapens die wij hebben gezien waren die van de beveiligers, maar dat is niet anders dan in de landen hier voor.

Honduras oogt ook niet veel armer dan de andere landen, alhoewel er wel minder en minder dure auto’s rijden dan in Nicaragua. In de plaats Choluteca was zelfs een mall naar Amerikaans ontwerp en de plaats deed heel westers aan. Maar het straatleven was wel weer veel meer zoals in de armere landen, weer veel kraampjes op straat en de markten waren ook weer terug.

Honduras had de twijfelachtige eer om het land te zijn waar we onze eerste gebroken spaak hadden. We waren op tijd vertrokken uit San Lorenzo, maar na 4 km hoorden we een geluid en daarna geratel. Ronnie had een gebroken spaak! Van het sterkste wiel van de fietsen, zijn achterwiel, was een spaak geknapt! Gelukkig waren we net bij een benzine pomp en hadden we daar een mooi plekje om het wiel te repareren. Daarbij kregen we hulp van de pompbedienden.

Eén gedachte over “Honduras in woord en beeld

  1. Hoi, nog een paar dagen dan is het 2014. Heel veel goede wensen en veel gezondheid toegewenst. Op naar het noorden zou ik zeggen.
    Groet, Evert, Lutske, Rikst, Beppe

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *