We besloten om de volgende dag niet verder te gaan, maar de estancia te bezoeken. Dat was een goede beslissing. Het weer was nu een stuk beter, de benen konden even wat bijkomen en we hebben een hele gezellige dag gehad. Bij de entree zat een man in het hokje die getrouwd bleek te zijn met een Nederlandse, Brenda. Zij geeft rondleidingen over het terrein van de estancia. Leuk gesprek met hem gehad en daarna doorgefietst naar het restaurant. Het begon koud te worden, dus daar hebben we heerlijk bij de houtkachel gezeten om te wachten op de volgende rondleiding. Een Amerikaanse vrouw kwam naar ons toe omdat ze onze fietsen had zien staan. Zij fiets ook en gaf ons haar kaartje om contact met haar op te nemen als we in de buurt van Washington DC zijn en laten we nou ook die kant op willen… Op een gegeven moment kwam Brenda al naar ons toe en ook met haar hebben we een leuk gesprek gehad. We kregen een privérondleiding van haar over het terrein. Nog een warm kopje thee en toen was het tijd om afscheid te nemen en de kou weer in te gaan, naar onze tent. Gelukkig was het daar een stuk meer in de luwte en konden we nog even van het zonnetje genieten.