Na een lawaaige nacht bij de grenspost met niet zo heel veel slaap, de beide grenzen overgegaan. Geen problemen gehad. Direkt na de Argentijnse grens begon een gravelweg met vooral in het begin veel gaten en kuilen. Daar zijn we onze brandstofflessen verloren… Niet zo mooi, want zonder brandstof kunnen we niet koken. Gelukkig hadden we nog een gasblikje + brander in de tas. Daarop ’s avonds dus maar gekookt.Bij de Chileense grens zagen we ineens nog een stel fietsers. Dat bleken ook Nederlanders te zijn, Gijs en Karen. Onderweg kwamen we ze weer tegen en hebben een praatje gemaakt. Aan het eind van de dag besloten we om de tent maar ergens samen op te zetten. Dus gezellig gekampeerd langs de weg. We hadden de hele dag wind mee, dus dat was heerlijk. De volgende dag was die echter gedraaid en hadden we het grootste gedeelte van de 60 km die we nog moesten naar Porvenir tegen de wind in. En de weg ging weer op en neer met hele steile klimmetjes. Dus een zware tocht.

Vlak voor we op de fiets zouden stappen, kwam er een eenzame fietser onze kant op. Deze (ook Nederlandse) vrouw, Frederique, had een lekker dagje, want ze ging de andere kant op en had dus wind mee. We vroegen haar of ze in Punta Arenas ook winkels had gezien waar ze brandstofflessen verkopen. Had ze niet gezien, maar we mochten die van haar wel hebben want haar brander was kapot en ze kon hem dus toch niet gebruiken. We waren dus erg blij, want nu hoefden we niet als een gek op zoek naar een brandstoffles. Hopelijk heeft zij de van ons gevonden onderweg…

Onderweg kwamen we nog een andere fietser tegen die ons vertelde dat de boot van Porvenir naar Punta Arenas ergens tussen 2 en 4 uur zou vertrekken. En we gingen maar heel langzaam omdat het zo hard waaide. We moesten dus zo hard mogelijk doorfietsen. Gelukkig hadden we de laatste 25 km wind mee, dus toen konden we wat opschieten. Maar toen we in Porvenir aankwamen bleek dat de boot pas om 7 uur ’s avonds zou gaan!

Maar dat was niet zo erg, want we hebben weer een hele gezellige middag gehad. Gijs en Karen waren er al en die zaten gezellig wat te drinken met Jan Willem en Harmien. Dat zijn weer vrienden van Frederique, dus we hadden al gehoord dat ze onderweg waren. En Jan Willem is weer een collega van de moeder van Gijs. Het is weer een kleine wereld! Er was ook nog een ander stel op de fiets, Mel uit Nieuw Zeeland en Chris uit Londen (wonen in Australië). Erg gezellig, we hebben de middag met elkaar doorgebracht en zijn daarna naar de boot gefietst. Daar stond zowaar Pablo (van de eerste nacht in Tolhuin) ook te wachten. Het werd dus een gezellige boel aan boord. Ook waren er 2 Nederlanders op motoren, Branko en Ingrid. Zij hadden ook nog wat goede tips. Zij zijn van Florida naar Alaska gereden, toen naar Ushuaia en nu weer terug omhoog.

In Punta Arenas met de 6 fietsers een hostal gezocht. De volgende ochtend weer gezellig met z’n allen aan tafel gezeten en ‘s middags een tripje naar een pinguïn kolonie gedaan. ’s Avonds gezellig met z’n allen gegeten in 1 van de weinige restaurants die open waren. Het werd al weer later dan de bedoeling was, maar het was dus erg gezellig. Een leuke kerstavond dus.

Op 1e kerstdag weer op de fiets omdat de wind gunstig zou zijn. De anderen bleven nog een dag in Punta Arenas.