Vanuit Butte zijn we naar het kleine dorpje Wise River gefietst. Het was een zware dag, met 2 lange klimmen. De tweede klim was de beruchte Fleecer Ridge. Om boven te komen was het een steil stuk dat we deels moesten lopen, maar dat was niet het echte probleem. Naar beneden was een stuk van 500 meter met een helling van 38%… Dat moesten we dus ook lopen en we moesten onze zware fietsen met onze lichamen tegen houden, anders zouden ze wegglijden of er vandoor gaan. In Wise River konden we in het community center (dorpshuis)overnachten. De volgende dag kwamen we bij Bannack State Park, waar een ghost town is uit de tijd van de goudzoekers.
En toen was het gedaan met het mooie (en erg hete!) weer. We werden wakker onder een grijze lucht, maar het was nog wel droog. Dat zou niet heel lang meer duren. Het begon al snel te miezeren en dat bleef de hele dag zo. Dus grotendeels in de regen naar Lima gefietst. Dat dorp bleek helemaal niks te zijn. Wat huizen, een benzinepomp met een kleine supermarkt waar ze bijna niks hadden, een restaurantje dat niet open was en een motel waar je ook kan kamperen. De regen werd steeds erger en het bleef de hele nacht doorregenen. De volgende ochtend vroeg was het droog, maar dat duurde weer niet lang.
We vreesden voor de conditie van de weg na al die regen en die vrees bleek niet ongegrond. We waren nog maar een paar kilometer van het asfalt af toen het al mis begon te gaan. De modder was kleiachtig en zo plakkerig dat het overal tussen ging zitten en aan bleef plakken. Dikke plakkaten vormden zich op onze banden en onder de spatborden. Er afhalen had geen zin, want na een halve meter zat het er al weer op. De fietsen wilden niet meer voor- of achteruit, we waren gestrand… De modder zat helemaal vastgeplakt onder de spatborden, vooral onder Linda’s achter spatbord.
Gelukkig kwam er een pick-up aan, waarschijnlijk de enige chauffeur die die dag over die weg durfde te rijden, en konden we een lift krijgen naar waar het ergste voorbij zou moeten zijn. Dat was inderdaad zo, we konden weer een heel stuk fietsen. Maar toen ging het weer mis. Op een gegeven moment hebben we Linda’s spatbord er af moeten halen zodat het achterwiel kon blijven draaien. Dat hielp en na een lange, zware dag met veel geploeter bereikten we aan het begin van de avond dan eindelijk een kampeerplek.
er zijn geen afbeeldingen gevonden
De volgende dag was het iets droger en we wisten de bewoonde wereld fietsend te bereiken. Gelukkig werd daarna het weer elke dag wat beter en na een paar dagen fietsten we weer in de zon en de warmte, ookal waren er vaak nog wel dreigende luchten en bleef het wat wisselvallig. We fietsten via een prachtige route over een voormalige spoorlijn richting Grand Teton National Park. We wilden kamperen bij een ranch, maar er waren zo veel (grizzly)beren in de omgeving dat dat niet mocht. De beren waren zelfs al op de veranda geweest en het was dus niet verantwoord om te kamperen. We moesten dus een hutje huren, maar dat vonden we ook niet zo erg omdat er ’s avonds weer een enorme onweersbui over trok. We hebben geen beer gezien…
We kwamen net voor een bui aan in Grand Teton National Park en Colter Bay, het gecreëerde dorpje met hotels, camping, supermarkt en restaurants. We trakteerden onszelf op een pizza en bleven een regenachtige dag om wat onderhoud aan de fietsen te plegen en te wachten op beter weer.
er zijn geen afbeeldingen gevonden