Dat IJsland een avontuur en uitdaging zou worden, dat wisten we. We hadden verhalen van anderen gelezen en een globale route samengesteld die we graag wilden fietsen. En het bleek inderdaad een heel avontuur en uitdaging te zijn. Terwijl het thuis en in heel Europa de heetste zomer ooit was, was het in IJsland de natste zomer ooit. En dat terwijl het al niet bepaald de droogste bestemming is.

Het avontuur begon al meteen bij het vertrek van huis. We wilden met de trein naar Schiphol, maar er reden op een stuk van het traject geen treinen door werkzaamheden. Dus werden we naar een station na de werkzaamheden gebracht en van daaruit dus met de trein. Dat ging prima.

Op Schiphol op zoek naar fietsdozen, die vonden we in de kelder waar ook een hele mooie ruimte was om de fietsen rustig in de dozen te doen en om alles zo goed mogelijk in te pakken. De vlucht vertrok mooi op tijd en ongeveer 3 uren later landden we op vliegveld Keflavik in IJsland.

Toen begon het avontuur pas echt. We waren er een paar dagen eerder achter gekomen dat het hostel geen shuttledienst meer had omdat dat bedrijf failliet was gegaan. Ze vertelden dat we met de bus konden of met een taxi. De bus was geen optie, omdat we dan nog een stuk moesten lopen met de fietsen in de dozen en de bagage. De dozen moesten mee, want die konden we opslaan bij het hostel en die wilden we weer voor de terugreis gebruiken. Dan maar met een taxi. Maar het bleek dat er geen enkele grote taxi beschikbaar was omdat die allemaal in de stad waren om het uitgaanspubliek te vervoeren.

Gebeld met het hostel, maar zij hadden ook geen andere oplossing. We moesten de 7 km dus gaan fietsen. Maar de dozen moesten ook mee… Op het vliegveld Keflavik is een hele mooie ruimte om de fietsen te (de)monteren. Er zijn standaards om de fiets in te hangen en er is allemaal gereedschap. Daar hebben we dus de fietsen uit de dozen gehaald en in elkaar gezet. Toen zijn we met de dozen onder de arm naar het hostel gefietst. En dat viel niet mee!! De dozen waren zwaar en onhandig. Gelukkig was het prachtig, zonnig en rustig weer, anders was het waarschijnlijk niet gelukt.

Toen we eindelijk bij het hostel aankwamen was het al erg laat en waren we bekaf. We kregen een luxere kamer vanwege het ongemak, maar daar hebben we niet echt van kunnen genieten omdat het al zo laat was. Om 12 uur (2 uur thuis) lagen we eindelijk in bed.

De volgende dag waren we al weer vroeg op om naar Reykjavik te fietsen. Het was droog, maar het waaide wel vrij hard. Gelukkig hadden we geen wind tegen, een stuk zijwind en daarna voornamelijk wind mee, dus we hadden geluk ook al begon het al wel vrij snel te regenen. Het viel nog niet mee om de stad in te komen zonder op de snelweg terecht te komen. Maar we kregen hulp van een lokale fietser, die fietste een stuk met ons mee en legde daarna duidelijk uit hoe we verder moesten fietsen. Op de camping in Reykjavik de tent opgezet, klaar voor een stormachtige nacht. De stad niet meer in geweest vanwege het inmiddels slechte weer.

De volgende dag kwam de zon er zelfs even door toen we de camping verlieten. Een goed begin van onze eerste echte fietsdag. Het viel weer niet mee om de stad uit te komen, maar het is gelukt. Omdat we niet over de snelweg naar Selfoss wilden, hadden we een alternatieve route gezocht en gevonden. Een prachtige route, maar erg zwaar door steile heuvels. De wind blies ons soms bijna van de weg en op een gegeven moment begon het ook nog te regenen.

Nadat we een pas over kwamen, kwamen we in een andere wereld. De weg werd onverhard en de omgeving werd prachtig; met groen mos bedekte heuvels en zwart zand. En we hadden die wereld helemaal voor onszelf, er was niemand. Ook veel lupinen. Het laatste stuk naar Selfoss ging weer over een gewone, drukke en heuvelachtige weg in de stromende regen.

We zijn een dag in Selfoss gebleven om uit te slapen en boodschappen te doen voor het lange, zware stuk dat voor ons lag. Het was maar een klein stukje naar de volgende plaats, Hella, maar het hele stuk hadden we wind tegen en stromende regen in ons gezicht. We waren blij dat we er waren en een warme douche konden nemen. Vanuit Hella zouden we het binnenland in gaan, via een omweg naar het thermische gebied Landmannalaugar.. Alle wegen waren inmiddels open, dus we konden in ieder geval de route die we graag wilden doen proberen. We zouden gewoon moeten afwachten wat we tegen zouden komen omdat het al zo lang en zo veel had geregend.

Na nog een hele nacht regen was het de volgende dag gelukkig droog. Het eerste stuk fietsten we door weiland, maar op een gegeven moment werd de weg onverhard en veranderde het landschap ook. We kwamen in een landschap van hoge, groene heuvels en zwarte lava. Prachtig! Het veranderde ook steeds. De weg begon goed, maar op een gegeven moment werd het heel stenig en zanderig. Op de zanderige stukken zakten we diep weg en moesten we veel lopen. Ook waren er veel steile heuvels. Het weer was prima, de wolken trokken steeds verder op en we konden de omgeving goed zien.

Het weerbericht voor de volgende dag was niet heel goed, maar deze goede dag hadden we maar. We vonden een prachtig kampeerplekje, op een vlak grasveldje vlak naast een riviertje. Het was nog wat vroeg, maar we besloten de tent op te zetten met het oog op het voorspelde slechte weer van de volgende dag. Als we niet weg wilden, hadden we dan tenminste water. En na een stormachtige en regenachtige nacht zijn we inderdaad een dag gebleven omdat het weer niet beter werd.

De volgende dag was het prima weer. We waren goed uitgerust en daarom al vroeg wakker en onderweg. En dat was maar goed ook. Het werd de zwaarste dag van de hele vakantie. We moesten door heel veel ijskoude rivieren waden, soms een paar keer heen en weer omdat we dan eerst de tassen moesten doen en daarna de fietsen. Dan was het water te diep om alles in 1 keer over te duwen. Dat kostte heel veel tijd en elke keer moesten we onze schoenen weer aan en uit doen en onze voeten drogen. Gelukkig was het mooi weer en dat maakte het minder koud.

De heuvels tussen die rivieren in waren heel steil en we moesten veel lopen. Op een gegeven moment kwam er een rivier die te groot en te diep voor ons was. We konden er niet overheen. Gelukkig kwam er een auto aan die ons wel mee wilde nemen naar de overkant. Toen weer verder over de steile heuvels en nog meer rivieren.

Na 6 uren en 18 km kwamen we eindelijk aan het eind van dit zware stuk. Daar was een hut en daar gevraagd hoe het vervolg van de weg zou zijn. Zou vlak zijn en niet veel rivieren, dus we zijn verder gegaan. Het was inderdaad vlak, een prachtige wereld van zwart lavazand en een enorme gletsjer aan onze rechterkant. Er was bijna geen wind en de zon kwam er bij. Heerlijk!

Maar de pret duurde niet heel lang. Na een paar hele kleine stroompjes kwamen we weer bij een grote, diepe rivier waar we niet overheen konden. Er waren eigenlijk 3 rivieren na elkaar. Iemand in een pick up wilde ons wel overzetten, maar hij zei dat er een stukje verder een nog diepere rivier was met nog meer stroming. Er reden bijna geen auto’s op die weg en omdat we niet vast wilden komen te zitten tussen 2 grote rivieren, besloten we terug te gaan. We hebben dus de tent opgezet en wilden de volgende dag via een andere route terug fietsen naar Hella. We waren net op tijd, want tijdens het eten begon het te stormen en te regenen.

Na een stormachtige en regenachtige nacht werd het de volgende dag niet veel beter. We hebben tot halverwege de dag gewacht en besloten toen om maar terug de fietsen naar de hut waar we gister langsgekomen waren. Daar kun je kamperen en we hoopten daar wat beschutting te vinden. Gelukkig hadden we het meeste wind mee, maar de rivieren waren nu heel erg koud. Bij de hut de tent opgezet en op de warme zolder met kachel gaan zitten samen met een heel aantal wandelaars die de beroemde wandeling naar Landmannalaugar deden. Het werd een warme en gezellige avond.

De enige optie die we nu hadden was terug naar Hella en dan via een andere route het binnenland in, naar Landmannalaugar. Dus gingen we op weg naar Hella. De route was weer prachtig, maar ook weer heel zwaar omdat het weer hele steile heuvels waren. We moesten dus weer veel lopen. Het laatste stuk was wel vlak, maar de weg bestond uit zulke grote stenen dat we maar heel langzaam konden fietsen/hobbelen. We ontmoetten een Italiaans stel dat in een hele grote vrachtautocamper reed. Ronnie kreeg echte Italiaanse koffie en we hebben een tijdje staan praten. Na een heel lang hobbelstuk kwamen we weer op een geasfalteerde weg. Dat voelde heerlijk! Vanwege die langzame kilometers kwamen we pas laat in Hella aan, maar daar hebben we nog wel even heerlijk in de zon gezeten.

De volgende dag begonnen we aan de tweede poging om in Landmannalaugar te komen. Deze keer langs de makkelijke route. Het was een heerlijk warme en zonnige dag, dus een prachtige dag voor een mooie rit. Het meeste was onverhard en goed te doen. Na een stuk over de doorgaande weg sloegen we af, de weg naar Landmannalaugar in. Het is een onverharde weg, maar omdat ook de bussen met alle toeristen daar langs gaan is het wel een redelijk goede weg. De omgeving was mooi, zwarte lava(rotsen) en gekleurde bergen. De heuvels die we over moesten waren niet zo steil als we eerder al hadden gehad. Aan het eind van de middag hebben we een plekje gezocht om te kamperen. We vonden een mooi plekje bij het water, met aan beide kanten van ons een waterval.

Na een warme nacht vertrokken we voor het laatste stukje naar Landmannalaugar. Het was weer een mooie dag en we hadden weer wind mee. De heuvels werden wat steiler en de weg werd op sommige plekken behoorlijk zanderig, maar de omgeving maakte veel goed. Voor je de camping bereikt moet je nog door een diepe rivier. Gewone auto’s kunnen daar niet door en moeten dus parkeren voor de rivier. Alleen 4 wiel aangedreven auto’s kunnen er door. Gelukkig is er een voetbrug voor wandelaars en fietsers, dus hoefden we deze keer niet door het water de lopen.

Landmannalaugar is een beroemde toeristentrekpleister vanwege de vulkanen en de thermische activiteit. Er is ook een hele populaire meerdaagse wandeling er naartoe of vandaan. Het is er dus altijd druk. Er stonden heel wat tentjes op de camping, die op een hele grote vlakte is gemaakt. Omdat het zo nat was, moesten we nog goed zoeken om een goed plekje voor de tent. Er is ook een gratis hotpool, dus daar moesten we ook even in. Het is eigenlijk een plek in een rivier waar een ander riviertje in uit komt die heet water meevoert. Je kunt dus eigenlijk kiezen hoe warm je het water wilt hebben. Hoe warmer je het wilt hebben, hoe dichter je bij de monding van die hete rivier moet gaan zitten.

We wilden naar Landmannalaugar omdat we van daaruit door het binnenland naar het noorden wilden. Een lange, zware route maar wel eentje door het hart van IJsland door een prachtige wereld. Maar omdat het weer al zo slecht was geweest en de voorspellingen net zo slecht waren, besloten we dat niet te doen. Na al die regen die we al hadden gehad hadden we geen zin in hele dagen in de regen op een onverharde weg fietsen zonder iets van de omgeving te zien en dan ‘s avonds te moeten wildkamperen en koken in de regen. Het was immers vakantie. Dus besloten we om richting de westkust te gaan. Het leek er op dat het weer daar iets beter zou zijn dan in het binnenland. Dus niet naar het noorden, maar naar het westen.

Omdat Landmannalaugar hoog ligt, ging het de hele volgende dag eigenlijk naar beneden. Na de eerste 30 km onverhard en redelijk vlak, kwamen we weer op een asfaltweg en ging het echt naar beneden. En we hadden ook nog bijna alles wind mee. We hebben een lange dag gemaakt omdat het weer goed was en het de volgende dag heel slecht zou worden. Dat was dus ook zo. Op de camping in het dorpje Fludir gebleven om de was en boodschappen te doen. Het heeft de hele dag hard geregend en gestormd.

Ook de dag erna werd het niet echt droog, ook al regende het niet zo hard meer. We zijn weer verder gegaan en kwamen langs de beroemde Geysir geiser. Er was een enorm toeristencentrum met restaurants en een grote winkel bij, dus daar hebben we even gezeten om wat te eten, wat op te warmen en wat op te drogen. Vanwege de kou en de regen zijn we niet bij de geiser wezen kijken, maar alles was heel dicht naast de weg, dus we hebben toch iets kunnen zien. We hebben er een korte dag van gemaakt en toen we eenmaal op een camping stonden werd het zelfs nog lekker zonnig.

Het weer werd de volgende dagen ook niet echt goed. De route was wel mooi. We reden via Pingvellir, waar de geschiedenis van de IJslandse beschaving is ontstaan en waar het landschap bestaat uit kloven die ontstaan zijn door het schuiven van tectonische platen. Daarna kwamen we weer in een bergachtige regio en reden we over een mooie onverharde weg naar Husafell. Daar zijn we weer een dag gebleven vanwege heel slecht weer. Daarna door naar het Snaefell Peninsula, de kust.

Het schiereiland was heel anders dan het binnenland, ook al waren ook hier bergen. De kust was kaal en er waren een aantal kleine, schattige vissersdorpjes. Ook hier hadden we weer te maken met behoorlijk wat regen en wind, maar op een gegeven moment werd het weer beter en konden we nog een paar dagen in mooi weer fietsen. Via een omweg en met prachtig weer, weer terug naar (een voorstad van) Reykjavik.

De bedoeling was om de laatste dag naar Grindavik te fietsen, een vissersdorp ten zuiden van het vliegveld. Maar het weer was al weer verandert en we hadden geen zin om weer in de regen te fietsen. Dus op de camping gebleven en een dag later naar het hostel bij het vliegveld te fietsen. Daar stonden de fietsdozen nog op ons te wachten en hadden we mooi de tijd om de fietsen weer in de dozen te krijgen en alles opnieuw in te pakken voor de reis. Nu was er wel een shuttle busje, dus werden we de volgende dag netjes afgezet bij het vliegveld.