En weer gingen we met de boot. Whittier ligt vlak bij Anchorage, dus we konden er naar toe fietsen. Maar om er te komen moet je door een lange, smalle tunnel die ooit alleen voor de trein is gebouwd. Daar mag je niet doorheen fietsen, dus moet je een andere manier verzinnen om er doorheen te komen. Je kunt bij het begin (tolhokje) gaan staan en elke auto die stopt vragen om een lift, of je kunt de trein nemen. Wij wilden er gewoon naar toe gaan en een lift proberen te krijgen. Mocht dat niet lukken, dan konden we altijd nog de trein nemen.

Maar ook hier kwam Susie met een veel makkelijkere oplossing; zij wilde ons wel naar Whittier brengen. De fietsen gingen dus achter op het campertje en we werden in de stromende regen naar Whittier gebracht. Wat een luxe weer! Gelukkig was het droog toen we bij de haven aankwamen, dus we konden droog de boot op. Susie vertrok en toen waren we weer op onszelf aangewezen.

We konden bijna meteen aan boord en vonden ook deze keer weer een plekje om te slapen. Het was dezelfde boot als op de heenreis en we hadden dan ook weer hetzelfde plekje.

De boot vertrok rond middernacht, dus het was meteen bedtijd. De volgende dag was het weer niet echt om over naar huis te schrijven, dus hebben we de dag binnen doorgebracht met lezen.

Na 1,5 dag en 2 nachten kwamen we aan in Juneau, waar we weer terecht konden bij Stephanie en John. Gelukkig hadden we deze keer wat meer tijd; 2 dagen later zouden we weer verder gaan. Toen we aankwamen was het schitterend weer; vol zon en lekker warm. Dat zou de volgende dagen ook zo blijven en we hebben er lekker van genoten, onder andere door een kanotochtje te maken. Daarbij zagen we een bald eagle van heel dichtbij op het strand. Wat een mooi dier!

Onder een strakblauwe hemel weer terug naar de haven gefietst om aan boord te gaan voor het laatste stuk; weer 1,5 en 2 nachten naar Prince Rupert in Canada. Een andere boot deze keer, maar ook hier was genoeg plaats om te slapen. Het weer blijf prachtig en we konden heerlijk aan dek in de zon zitten. De route was op dit stuk ook prachtig; veel minder over open water, maar meer door smalle doorgangen, langs allemaal eilandjes en kleine dorpjes. Zo nu en dan kregen we gezelschap; walvissen, dolfijnen en zeehonden probeerden ons bij te houden en eagles vlogen over ons heen.

Prince Rupert is een van de natste plaatsen van Canada hebben we ons laten vertellen. Daar hebben we niks van gemerkt. Ook daar was het prachtig weer, we vonden het zelfs behoorlijk warm.