De spaken zijn naar ons weten nooit aangekomen op het adres in Amerika. We zijn dus zonder reservespaken vertrokken uit Antigua. Met de bus, naar het dorpje Flores. Na een paar dagen in Flores zijn we weer op de fiets gestapt, naar de Maya ruïnes van Tikal. Het was meteen een goede test voor het wiel, dat in Antigua was nagekeken door een monteur.

Het wiel deed het prima en na ongeveer 65 km waren we in het hele kleine gehuchtje bij de ruïnes. Daar konden we eindelijk ook weer eens kamperen. De volgende ochtend vroeg zijn we naar de ruïnes gegaan. De zonsopkomst schijnt prachtig te zijn vanaf de hoogste tempel. Helaas was het zwaar bewolkt en miezerde het zelfs een beetje. Geen zonsopkomst voor ons dus. Die miezer ging later over in wat hardere regen, maar omdat het complex in de dichte jungle licht, merkten we daar gelukkig niet veel van.

Net als Machu Picchu in Peru was ook dit weer een mysterieuze plek. Omdat we zo vroeg waren, waren er bijna nog geen andere mensen en liepen we daar helemaal alleen. Het centrale plein met allemaal gebouwen er omheen was verlaten en het was er helemaal stil, op het verre gebrul van de brulapen na. Daardoor werd het erg mysterieus. Erg zijn ontzettend veel gebouwen maar de meeste zijn nog niet onder de woekerende jungle vandaan gehaald. De omgeving is vlak, maar daar zijn nog heel veel heuvels. Onder al die heuvels bevindt zich een gebouw. We hebben heel wat kilometers gelopen om het hele complex te bekijken. Het werd steeds drukker en we waren blij dat we zo vroeg waren en de eenzaamheid hadden meegemaakt.

Om een uur of 11 hadden we het meeste wel gezien en zijn we weer terug gegaan naar de camping. We hebben onze spullen weer ingepakt, hebben nog wat gegeten en zijn toen weer op de fiets gestapt. We moesten een heel stuk (35 km) over dezelfde weg terug als we gekomen waren en we hadden nog mooi de tijd om dat stuk die dag nog te doen. In het dorp daar hebben we een hostel gezocht en daar hebben we overnacht.

De volgende dag was de laatste dag in Guatemala; we fietsten naar de grens van Belize. Ook nu weer geen problemen bij de grenzen. We ontmoetten nog een man uit Taiwan die al 9 jaar de wereld rond fietst. Een interessante man. Guatemala huilde om ons vertrek; toen we bij de grens waren stortte er een enorme bui op ons neer. Belize ontving ons met vreugdetranen…