We wisten niet zo veel van Ecuador, alleen dat de evenaar er doorheen loopt en dat de Galapagos eilanden bij het land horen. We hadden al wel van veel fietsers gehoord dat het er mooi is, dat de klimmen steil zijn en dat de mensen vriendelijk zijn. We waren dus benieuwd!

Zodra we het land binnen kwamen zagen we al verschillen met voornamelijk Bolivia en Peru. De huizen zijn mooier en groter, er is veel minder afval en dode dieren langs de weg en er zijn veel meer (dure) (privé)auto’s. Daardoor zijn er ook minder motoren; de mensen kunnen wel een auto betalen. Zwerfhonden hebben we eigenlijk niet meer gezien. Ook was het wennen aan de prijzen; alles is minimaal 2 keer zo duur als in Bolivia en Peru. De mensen zijn inderdaad wel weer heel vriendelijk en behulpzaam.

Ecuador is het eerste land waar wij dingen aangeboden hebben gekregen. We kregen een keer een fles water en iemand bood ons een lift aan. Ook hebben we onderdak aangeboden gekregen, toevallig allemaal in Ambato. Omdat we in Ambato naar de casa de ciclistas zijn gegaan (vanwege wat probleempjes met Linda haar fiets die opgelost moesten worden), zijn we niet op de aanbiedingen ingegaan.

Het leven in Ecuador is ook iets anders dan in de vorige 2 landen. Er zijn wel markten, maar ook meer supermarkten. Alles is net een beetje luxer dan hiervoor. Het gaat dan ook goed met de economie en dat merk je aan alles. Het land is (nog) niet zo westers als bijvoorbeeld Chili, maar het gaat wel die kant op.

De wegen zijn ook inderdaad heel erg steil, vooral in het zuiden. Gemiddeld 8% is daar heel normaal en er zijn ook hele stukken waar het 9, 10 of 11% is. Nog net te fietsen als je niet al erg moe bent. De omgeving is wel prachtig en veranderde ook vaak. Eerst nog tropisch groen, daarna kaal en weer later bergachtig en groen. Om in de jungle te komen moesten we een pas over. Het is daar prachtig, maar erg nat en koud. De jungle zelf is groen en rook heerlijk naar een tuincentrum, maar er zijn niet die hele hoge bomen die we verwacht hadden. Wel was het er plakkerig warm en wisten de muggen ons weer goed te vinden.

In het centrale deel van het land zijn heel veel (besneeuwde) vulkanen. Een aantal daarvan is nog actief. Helaas hebben we niet veel van die vulkanen kunnen zien, ze gingen bijna altijd schuil achter (donkere) wolken. We hebben alleen de vulkaan Cotopaxi heel duidelijk kunnen zien, toen we door het park fietsten en aan de voet ervan kampeerden.

Het noorden (vanaf Ambato) is wat minder spectaculair. De heuvels zijn gelukkig wat minder steil, maar vanaf daar fietsen over de Panamericana was geen pretje. Het werd een drukke, lawaaiige en stinkende (snel)weg, richting Quito. Vanaf Quito zijn er een paar mooie en rustigere stukjes, maar niet heel veel.

De Galapagos eilanden zijn het juweeltje van Ecuador, en terecht. Het is niet zozeer het aantal verschillende dieren dat hier voor komt, dat zijn er niet zo heel veel vergeleken bij sommige andere plaatsen, maar het feit dat de dieren die er leven helemaal niet bang zijn voor mensen. Omdat ze mensen nooit als vijand hebben gezien, laten ze je daar gewoon rondlopen zonder weg te rennen/vliegen/kruipen of zwemmen. Je struikelt er over de leguanen en zeeleeuwen en je kunt gewoon toekijken hoe vogels op hun nest zitten. In het water zijn de zeeleeuwen erg speels en zwemmen gewoon om je heen zonder zich wat van je aan te trekken. De soorten dieren die er voorkomen zijn allemaal uniek; ze verschillen allemaal van elkaar en van hun soortgenoten op het vaste land. Er zijn 5 soorten schildpadden op 1 van de eilanden; ze verschillen allemaal van elkaar door verschillende leefomstandigheden ook al leven ze allemaal op hetzelfde eiland. Ze zijn nooit gemixt omdat ze niet bij elkaar kunnen komen.

En dan is er nog de evenaar die dwars door het (noorden van het) land loopt. Heel apart te weten dat je daar op het midden van de aarde staat.

Ecuador is ook het land van de behulpzame politie en brandweer. Als we de weg of iets anders wilden weten vroegen we altijd een politieman of –vrouw. Die wisten eigenlijk altijd de juiste weg te wijzen. Soms escorteerden ze ons zelfs een stukje om zeker te weten dat we het konden vinden. We hebben ook een keer naast een politiebureau gekampeerd. Ook de brandweer was erg behulpzaam. Meestal kun je op de kazernes overnachten. We hebben een keer een kamer voor onszelf gekregen en een keer naast de kazerne gekampeerd.

Ecuador is het land waar Linda dit jaar haar verjaardag vierde; op de Galapagos eilanden

Het eten is hetzelfde als in Bolivia en Peru; ons dieet bestond weer grotendeels uit kip met rijst/patat of chifa (Chinees eten; gebakken rijst). Net als in Peru eten ze ook in Ecuador geroosterde cavia’s. Heel apart en gruwelijk… Wat wel voor ons was, is het grillen van hele varkens (inclusief hoofd en staat) boven bbq’s langs de weg.