Op 18 september vertrokken we vanaf het vliegveld in Quito, naar de Galapagos eilanden. We hadden een bootcruise van 6 dagen geboekt.

De eilanden zijn eigenlijk niet echt eilanden, maar vulkanen. Alle land dat je ziet zijn de vulkanen zelf (in de vorm van heuvels; de kraters) of de lava die ooit bij een uitbarsting heeft gevloeid. Veel zijn nog steeds actief. De grond is dan ook zwart, op het zand van de strandjes na. Sommige strandjes zijn zwart (lava zand), maar veel hebben ook gewoon wit zand. De planten en bomen die er groeien zijn meegevoerd door de wind of misschien vogels.

De dieren op de Galapagos eilanden zijn op veel manieren uniek. Het zijn soorten die ergens anders op de wereld niet voorkomen. De eilanden zijn vulkanisch en zijn ontstaan door vulkaan uitbarstingen. Daardoor hebben ze nooit aan het vaste land vastgezeten. De dieren die er voor komen zijn op de een of andere manier daar (per ongeluk) terecht gekomen. Alleen de sterkste soorten konden de tocht er naar toe en het leven daar overleven. Langzamerhand hebben die (land)dieren zich aangepast aan het leven op de eilanden.

Omdat alle eilanden anders zijn en andere omstandigheden hebben, zijn de dieren op de eilanden ook niet (helemaal) gelijk. Bijvoorbeeld, op het grootste eiland, Isabela, zijn 5 vulkanen. Er zijn ook 5 soorten landschildpadden. Die zijn nooit gemixt omdat ze niet bij elkaar konden (kunnen) komen door de ruwe vulkanische as en lava tussen de vulkanen. Die is zo scherp dat ze (en wij mensen ook niet zonder onze schoenen te ruïneren) er niet overheen kunnen lopen. De schildpadden zijn allemaal anders omdat de leefomstandigheden rond alle vulkanen anders zijn. Er zijn niet heel veel soorten dieren op de eilanden, maar elk eiland heeft z’n eigen variant van een dier.

Ook zijn er geen roofdieren op de eilanden, behalve 1 soort havik. Hierdoor hebben de meeste dieren geen natuurlijke vijanden. De oorspronkelijke aalscholvers die daar leefden konden gewoon vliegen, maar door de afwezigheid van roofdieren was vliegen niet meer echt nodig. Nu zijn de vleugels te klein om nog te kunnen vliegen.

Op het vliegveld van het eiland Baltra stond iemand van de crew al te wachten. We hoefden niks te doen, alleen onze bagage afgeven. Die werd apart naar het schip gebracht. Na een kort busritje volgde nog een klein stukje in een klein bootje en toen waren we op het schip, de Santa Cruz.

De trip begon met een welkomstpraatje en de lunch. Ontbijt en lunch waren buffet, dus we konden maar kiezen en opscheppen. Wat was er veel eten! Het diner was een 4-gangen diner waarbij je voor het hoofdgerecht kon kiezen uit vlees, vis of vegetarisch. Tussendoor waren er nog hapjes. We hebben genoeg gegeten dus!

De dagen begonnen om 7 uur met de ‘wake-up-call’ waarna het ontbijt. Daarna een activiteit, zoals snorkelen, wandelen of met een bootje langs de kust. Weer precies op tijd aan boord voor de lunch en ook daarna weer een activiteit. Het was een druk en vol programma, maar zo kregen we wel veel te zien.

Die eerste middag gingen we meteen al van boord op 1 van de eilanden om de dieren daar te bekijken. We werden getrakteerd op leguanen (land- en zee-), zeeschildpadden, vogels (blauwvoetgent, aalscholver, fregatvogel, pelikaan), krabben, pinguïns en zeeleeuwen. Ook de volgende dagen zagen we nog veel van deze dieren.

De dieren zijn totaal niet bang omdat ze mensen niet als vijanden zien. Daardoor rennen/lopen/vliegen/kruipen/zwemmen ze niet weg als er mensen in de buurt zijn. Je kunt gewoon rondlopen en ze blijven gewoon doen wat ze aan het doen waren, meestal luieren. We moesten vaak goed uitkijken waar we onze voeten neer zetten omdat we anders op een (groep) leguanen zouden stappen. De zeeleeuwen bleven ook gewoon liggen.

Tijdens een boottochtje kwam er een nieuwsgierige zeeleeuw naar de boot. Hij zwom wat rond, snuffelde wat aan de boot en richtte zich op om te kijken wie en wat er in de boot te zien was. Toen ineens sprong hij achter op de boot en bleef mooi liggen. Na een paar minuten had hij er genoeg van en sprong weer in het water.

We hebben een aantal keren gesnorkeld. Het water was koud, maar het was het absoluut waard. De zeeschildpadden zweefden om ons heen en de zeeleeuwen wilden spelen. Ze kwamen zo dicht bij dat we ze zo aan hadden kunnen raken. Ook is er koraal met kleurrijke vissen, zee-egels, zeesterren en kleine kwalletjes. Tijdens een kayaktochtje zagen we roggen en haaien.

Op 21 september was Linda jarig. Tijdens het diner de avond daarvoor gingen de lampen ineens uit, klonk er een verjaardagsdeuntje en kwam een deel van de crew binnen met een taart met kaarsjes… Een lekkere chocoladetaart om die heugelijke dag te vieren (hier doen ze dat de avond voor de dag zelf).

Die dag gingen we onder andere kayakken. We moesten een stuk lopen over het strand en toen kwamen we bij een baai waar haaien (rifhaaien) en roggen zaten. Ook de haaien zwemmen niet weg als er mensen aan komen. We konden er zo naar toe lopen en er eentje van dichtbij bekijken, zelfs door het troebele water heen.

Ook gingen we aan land in de grootste plaats van het eiland. Daar is een research center waar ze schildpadden fokken om de verschillende soorten te redden. Ook was er een vismarkt waar een paar aanwezigen probeerden om de vis te stelen…

We hebben ook een bezoekje gebracht aan ‘Postoffice Bay’. Dat is een stuk strand waar een (wijn) vat staat. Dat is vroeger door de zeelui bedacht om post naar huis te kunnen sturen. Ze stopten hun brieven in dat vat en het volgende schip dat langs kwam deed hetzelfde. Het was de bedoeling dat ze dan keken wat voor post er al in het vat zat. Als dat naar hetzelfde land moest als waar zij vandaan kwamen of naar toe gingen, namen ze het mee en bezorgden het bij de geadresseerden thuis. Ook nu staat er nog een vat. Het systeem werkt nog hetzelfde. Je stopt er een kaart in en neemt er een (of meer) kaart uit die voor iemand uit jouw land bestemd is. Eenmaal thuis kun je dan de kaart of brief persoonlijk gaan bezorgen of er een postzegel op plakken en hem door de postbode laten bezorgen. Maar eigenlijk is het de bedoeling dat je hem persoonlijk bezorgd.

De laatste dag bestond uit ontbijt, foto’s kijken en terug naar Quito vliegen. Helaas, het was al weer voorbij. We hebben een leuke tijd gehad en ook wel weer leuke mensen ontmoet. Ook al zijn groepsreizen normaal gesproken niet ons ding, het was wel lekker om een paar dagen helemaal nergens aan te hoeven denken of te hoeven regelen. Alles was gepland en alles werd geregeld.

Morgen verlaten we Quito weer en gaan we verder naar het noorden. De volgende stop: evenaar, maar 1 dag fietsen van hier! Dan zijn we terug op het noordelijk halfrond!