In 2023 hebben we de Great Divide Mountainbike Route (GDMBR) gefietst.
De GDMBR is een 4339 km (2696 mijl) lange fietsroute van Banff in Canada tot Antelope Wells op de Amerikaans/Mexicaanse grens in New Mexico. Van al deze kilometers is 90% onverhard. De route gaat door de Canadese provincies Alberta en British Columbia en door de Amerikaanse staten Montana, Idaho, Wyoming, Colorado en New Mexico. Hij volgt de Amerikaanse Continental Divide, een bergkam in Amerika die fungeert als waterscheiding. Hij scheidt de waterstromen van de rivieren die uitkomen in de Atlantische Oceaan van de rivieren die uitkomen in de Grote Oceaan. Een groot deel van de route gaat door de Rocky Mountains.
De route bestaat al een heel aantal jaren en staat dan ook al sinds ongeveer 2012 op ons lijstje. Omdat Ronnie dit jaar 3 maanden sabbatical kon opnemen, konden we de route eindelijk rijden.
Toen we eenmaal wisten dat we dit zouden gaan doen was het belangrijk om de juiste periode te bepalen. Het kan niet te vroeg in het seizoen, want dan kan er nog (veel) sneeuw zijn in de bergen en is er meer kans op slecht weer onderweg. Maar te laat in het seizoen kan ook niet, want dan valt er al weer nieuwe sneeuw. Ook is het in juli en augustus regenseizoen (monsoon season) in Colorado en New Mexico, dus daar wil je ook niet al heel vroeg zijn. De onverharde wegen daar zijn onbegaanbaar als het heeft geregend. Het hangt er natuurlijk ook vanaf hoe snel je wilt gaan. Wij wilden er rustig de tijd voor nemen, ook omdat we met volledige bepakking zouden rijden. Dus niet, zoals tegenwoordig erg populair is, met een bikepacking (dus licht) setup. Uiteindelijk besloten we om begin juli te vertrekken zodat we de zomermaanden in Canada, Montana en Wyoming zouden zijn. Dat gaf ons de meeste kans op goed/droog weer. Richting het einde van de zomer/begin herfst zouden we dan in Colorado zijn, waardoor hopelijk het regenseizoen wat voorbij zou zijn.
We boekten een vlucht naar Calgary op 5 juli en een terugvlucht half oktober vanuit Las Vegas. We dachten dat we wel genoeg extra tijd zouden hebben om nog naar Las Vegas te fietsen en van daaruit was een rechtstreekse vlucht naar Amsterdam. Dus geen lange overstaptijden en kwijtraken van bagage onderweg. En mocht het niet lukken, dan konden we altijd nog de vlucht wijzigen of een auto huren.
Op 4 juli vertrokken we met de trein naar het vliegveld. Daar haalden we fietsdozen en pakten de fietsen in. Alle bagage lieten we achter in het bagagedepot. Vervolgens namen we de shuttle bus naar het hotel dat we hadden geboekt. Dit is ons prima bevallen, het gaf ons de tijd om met de trein naar het vliegveld te gaan en alles rustig in te pakken. Ook de volgende dag hoefden we niet voor dag en dauw te vertrekken, we konden nog rustig ontbijten. Er was wel 1 probleempje; er werd voor de dag van vertrek een grote storm verwacht en het was onduidelijk wat dat zou doen met het vliegverkeer, er waren al veel vluchten van tevoren geannuleerd. We hoopten dus maar dat onze vlucht zou vertrekken.
Toen we de volgende dag wakker werden stormde het inderdaad enorm. Er waren een paar fietsers op de weg, maar die werden van het pad geblazen door de wind. Een aantal liep al naast de fiets. Er was inmiddels bekend dat de luchtvaartmaatschappijen al heel veel vluchten hadden geannuleerd, maar die van ons stond als 1 van de weinigen nog steeds op vertrekken. We zijn dus na het ontbijt weer in het shuttlebusje gestapt en naar het vliegveld gegaan. Ook het inchecken ging gewoon door en de vlucht bleef op ‘vertrekken’ staan. We konden bijna niet geloven dat we zo veel geluk hadden dat we op 1 van de weinige vluchten zaten die wel vertrokken maar uiteindelijk zijn we ook echt vertrokken. Wel met 2 uren vertraging, maar we waren al lang blij dat we gewoon konden vertrekken. Na 8 uren vliegen kwamen we aan in Calgary, waar het heerlijk weer was. We werden opgehaald door Bernice, we logeerden een paar dagen bij haar en haar man Patrick.
