Het stuk van Salida naar Grants is het zwaarste stuk van de route, met verreweg de meeste hoogtemeters. Het begon al meteen na het dorp met een hoge pas, Marshall Pass. Dat was een klim van 40 kilometer waarin we ongeveer 1200 hoogtemeters moesten overbruggen. Het was een lange, lange klim, maar niet steil omdat het een voormalig treinspoor was met een maximaal stijgingspercentage van ongeveer 3%. We zagen bergschapen en net voor de top zagen we 2 elanden heerlijk eten langs de weg. Na zo’n klim volgt meestal een lange afdaling en dat was nu niet anders. We kwamen uit in Sargents en kampeerden bij een Trading Post. Het weer was weer goed en stabiel warm, dus konden we weer van de zon genieten.
De volgende 2 dagen stond er elke dag weer een pas op het programma, de Cotchetopa Pass en Carnero Pass. Maar omdat we al hoger zaten, waren de klimmen minder lang. De omgeving was prachtig en we kampeerden op een verlaten campinkje net na de top van Cotchetopa Pass, waar we de volgende ochtend een eland op bezoek kregen. In de klim naar Carnero Pass fietsten we door groene valleien met bergen en rotsformaties om ons heen. En we zagen onze eerste levende ratelslang. Hij was niet zo groot als sommige dode die we wel eerder op de weg hadden gezien, maar deze leefde tenminste nog. En we hebben hem natuurlijk laten leven. Na een heerlijk lange afdaling en tegen de wind in door een woestijn, kwamen we in Del Norte.
