Vanuit Pinedale begonnen we aan de tocht door de ‘Basin’, een grote woestijnachtige hoogvlakte waar bijna geen water is. Dat betekende dus dat we 3 dagen goed moesten plannen met betrekking tot ons water. Er zijn maar een aantal punten waar je water kunt vinden.
Het was erg heet en de vlakte die we hadden verwacht bleek niet zo vlak te zijn. De constante heuvels en kale omgeving werden al gauw behoorlijk saai, alhoewel we in het begin nog wel uitzicht hadden op de bergen. We reden door het spookdorpje South Pass City en toen naar het gehuchtje Atlantic City. De namen voorspellen grote steden, maar ze zijn niet groter dan een paar huisjes. In Atlantic City is nog wel een authentiek restaurantje waar je voor $10,- een hamburger kan eten. Ze hebben daar goede klandizie aan al die fietsers die er komen. In die omgeving was vroeger veel mijnbouw en wordt al vele jaren olie uit de grond gepompt.
Een van de punten waar water is, is Diagnus Well. Dat is een pijp uit de grond waar constant water uit spuit, die voor het vee en de wilde dieren is aangelegd. Je moet goed kijken om de plek te kunnen vinden, maar hij is zichtbaar doordat de directe omgeving veel groener is dan de rest. Je kunt daar ook kamperen en dan krijg je vaak een prachtige zonsondergang te zien.
De laatste dag fietsten we naar het dorpje Bairoil. Ook dit is weer een dorpje waar alles draait om olie, vandaar ook de naam. We konden daar overnachten in de kerk, die eigenlijk een verbouwd woonhuis was. We mochten alles in de keuken alles gebruiken en alles eten en drinken dat er was. Na een lange hete dag was een koud drankje heerlijk! Na een stormachtige nacht fietsten we het laatste stukje naar Rawlins.
