Van Grants fietsten we via El Malpais Natural Monument naar Pie Town. Pie Town is een ontzettend klein dorpje met 2 cafe’s/restaurants waar ze taart verkopen, vandaar ook de naam. Het is ooit begonnen met iemand die daar een bakkerij opende en taarten ging verkopen. Die bakkerij werd zo bekend dat mensen overal vandaan daar naartoe gingen om taart te eten. Dus is de plaatsnaam gewijzigd in Pie Town en is het nog steeds beroemd om de taart. Het is alleen zo dat het cafe dicht gaat zodra de taarten op zijn. Ze bakken een bepaald aantal taarten per dag en als die op zijn gaan ze gewoon dicht. Dat kan dus om 12 uur ’s middags al zijn, maar ook pas om 4 uur.
El Malpais was erg mooi, met mooie rotsformaties en kloven. Daarna werd de omgeving weer kaal en konden we heel ver zien. De wind wakkerde aan, maar gelukkig hadden we wind mee. Omdat de lucht op een gegeven moment erg donker werd, besloten we om te kamperen bij de TLC Ranch. Daar is een plek waar fietsers en wandelaars kunnen kamperen en er staan vaten water om te gebruiken. De dag was nog niet om, maar we wilden in Pie Town taart gaan eten en als we door zouden fietsen zou het restaurant waarschijnlijk al dicht zijn tegen de tijd dat we daar aankwamen. Dus besloten we om de tent op te zetten zodat we de volgende dag mooi op tijd in Pie Town zouden aankomen en taart konden gaan eten. En dat lukte. Er was nog taart toen we aankwamen en dus hebben we een stuk gegeten. Het was ook de laatste keer dat we de ACA groep die de hele route fietste zouden zien, dus daar afscheid van genomen. Zij zouden doorfietsen en wij bleven in Pie Town.
Want Pie Town is nog zo’n iconische plek op de GDMBR. Niet alleen om de taarten, maar vooral om Toaster House. Dat is een huis waar fietsers en wandelaars gratis kunnen overnachten. Ook kun je alles in het huis gebruiken en alles eten wat er te vinden is. Er staan zelfs een grote koelkast en een vriezer waar van alles in zit. Het huis was van een vrouw die het openstelde voor wandelaars en fietsers. Die vrouw is eerder dit jaar overleden, maar haar familieleden houden het open. De naam komt van alle broodroosters die buiten aan het hek zijn getimmerd. We waren er niet alleen, dus het was weer gezellig. Omdat er voor de volgende dagen behoorlijk wat regen was voorspeld en de weg daardoor onbegaanbare modder zou zijn, zijn we een paar dagen gebleven. We wilden niet weer vast komen te zitten in de modder. Elke dag kwamen er wel weer een paar andere fietsers, dus het was gezellig.
