Regelmatig zagen we onderweg kleine altaartjes, huisjes en soms hele gebouwtjes met picknickplaatsen en bbq, helemaal bedolven onder de rode versierselen en vlaggen. We vroegen ons af wat al dat rode nu te betekenen had en hebben het opgezocht. Het is een ode aan Gauchito Gil, een legende hier in Argentinië. Lees verder
Na weer een welverdiende rustdag in Tilcara was het tijd voor het laatste stuk naar de Boliviaanse grens. De eerste 65 km gingen allemaal bergop en waren dus zwaar. We zijn aangekomen in de plaats Abra Pampa, de laatste grotere plaats voor de grensplaats La Quiaca. Het is nu nog 70 km naar de grens, dus morgen hopen we die over te steken.
Na 2 dagen rust moesten we weer ‘aan de bak’. Want dat bleek het te zijn, de volgende 2 dagen werden weer erg zwaar. We moesten weer een heel eind omhoog, over een top heen. Dat betekende in 55 km 2200 meter omhoog en dat was zwaar. Lees verder
We zijn 2 dagen in Salta gebleven. De eerste om de ‘administratie’ wat bij te werken, de was te doen en lekker lui te zijn en de tweede om in de stad te kijken. Vanaf de camping konden we met de bus naar de binnenstad, dus dat was makkelijk. Op zich vonden we de stad niet veel bijzonders, het is een stad zoals zovelen maar wel met een mooie kerk aan het plein. Maar wij zijn dan ook geen stadsmensen. We hebben wel lekker op een terrasje gezeten en wat gegeten. Lees verder
Na 5 dagen San Pedro en in totaal bijna 3 weken niks/niet veel doen, was het tijd om aan de zware tocht over de Paso de Jama naar Argentinië te beginnen. De Paso de Jama is de grensovergang tussen de beide landen, maar om daar te komen moesten we 2 keer over een pas van meer dan 4800 meter heen. Net zo hoog als de Mont Blanc… Lees verder
Er zijn vanuit Junin 2 routes richting de Chileense grens. De ene is een beschutte weg door een bos van apenbomen en de andere is veel opener en kaler en gaat langs de vulkaan Lanin. Omdat de windrichting per ongeluk heel gunstig was voor ons, zuid/zuidoost ipv de eeuwige westenwind, besloten we om de open route te volgen. We hadden immers wind mee en de weg is geasfalteerd. Lees verder
Eindelijk, het was inmiddels al ongeveer half 12, konden we dan toch uit Bariloche vertrekken. Eerst richting Villa de La Angostura, ongeveer 85 km. We wilden proberen dat te halen, maar of dat zou lukken hing natuurlijk voor een groot deel van de weg af. Het enige dat we wisten was dat het asfalt is. Lees verder
We moesten noodgedwongen nog een dag in Bariloche blijven. Maandag weer terug naar de douane voor de ritsen. Uiteindelijk bleek dat ze er waarschijnlijk wel waren (aangekomen op 6 februari), maar dat de postzak waar ze in zaten nog niet geopend was. Het was inmiddels ook slechts de 18e… De volgende postzak zou de volgende dag geopend worden. Alle poststukken moeten dan bekeken worden door iemand van de douane om te kijken of er ook belasting betaald moet worden over de ingevoerde goederen. Pas woensdag kon het dan worden opgehaald. Lees verder
Vanuit Futaleufu was het 10 km genieten van een goede asfaltweg met maar een paar heuveltjes. Daarna was de Chileense grens en was het afgelopen met de goede weg. Voor de verandering duurde het niet eerst nog minimaal 10 km voordat we bij de Argentijnse grens waren, maar was deze meteen om de hoek. Daarna nog ongeveer 40 km erg slechte weg naar Trevelin. Lees verder
En toen het stuk lopen; 6 km lang ploeteren… Om een uur of 9 ’s ochtends vertrokken. Het had die nacht heel hard en lang geregend, dus het pad was nat en glibberig. Het eerste stuk ging heel steil omhoog door een smal kloofje. De voortassen moesten er dus meteen al weer af. Lees verder